Tag archieven: Sebastian Fitzek

Fitzek, Sebastian | Het pakket

Geplaatst op door
Beantwoorden

Thriller! Je bent gewaarschuwd! De nummer 1 thrillerauteur Sebastian Fitzek, Duitser van origine, komt met zijn nieuwste boek: Het pakket.

Hij lapt het hem opnieuw. Wat een suspense, wat een plot! In Het pakket lees je het schokkende verhaal van Emma Stein, psychiater van professie. De proloog plaatst je in het verleden van Emma, jong meisje, bang voor het monster in de kast. Een monster dat minder fictie lijkt dan het wordt voorgesteld…

‘Een leugenaar wordt niet geloofd, ook al spreekt hij de waarheid.’  Het pakket opent met dit spreekwoord. 28 jaar later, op het spreekgestoelte staat Emma Stein een zaal toe te spreken. Ze geeft een lezing over dwangpsychiatrie. Maar Fitzek weet deze openingsscene zo te beschrijven dat je denkt dat het allemaal op dat moment echt is, dat je te doen hebt met Emma. Zo weet de schrijver al in het begin van het boek meerdere keren de lezer op het verkeerde been te zetten. Wat is echt, wat is fictie? Fitzek draait er niet om heen…of wel…of niet…

Wanneer Emma na haar lezing haar intrek neemt in kamer 1904 van Le Zen, een chique hotel, wordt ze al snel geconfronteerd met een tekst die op de beslagen spiegel van de badkamer staat geschreven, die aan duidelijkheid niets te wensen over laat. Dan staat er plotseling een rijzige, slanke Russische dame voor de deur van haar hotelkamer. Nadat ze haar te woord heeft gestaan, loopt Emma terug naar de badkamer: tekst is verdwenen. Als het nacht wordt en ze net is ingedommeld, wordt ze wakker van gezoem op de kamer. Haar mobiel gaat. Het is de receptie van het hotel, met de vraag wanneer ze denkt in te checken. Dan blijkt dat er geen kamer 1904 bestaat. Dan hoort ze ineens gekuch naast haar oor, een man staat naast haar: ‘Emma, die niet meer in staat was zich te bewegen, kon niet gillen, niet trappen en niet om zich heen slaan. Alleen afwachten waar ze de pijn als eerste zou voelen. En bidden dat de gruwel snel voorbij zou zijn. Wat niet zo was.’

6 maanden daarna. Emma zit op de gesloten afdeling van een psychiatrische kliniek. Ze is het slachtoffer geworden van een psychopaat, genaamd De Kapper. Zij is de enige die het heeft overleefd. Dat is haar ongeluk. Niemand gelooft haar, vanwege het feit dat ze het heeft overleefd. En ze is als enige van de slachtoffers geen hoer. Gaandeweg het verhaal zet Fitzek de wereld van de lezer voortdurend op zijn kop. Emma, voor wie je groot medelijden koestert, raakt meer en meer in paniek, de waanzinnigheid nabij. Want heeft ze het zich allemaal ingebeeld, of is er meer aan de hand? Als Emma ontslagen wordt uit de kliniek en terugkeert naar huis, ontvangt ze via de postbode een pakket voor de buurman. Maar als die buurman niet schijnt te bestaan, overvalt haar de ijzingwekkende gedachte dat het pakket wel eens voor haar zou kunnen zijn.

‘De meeste mensen denken dat de slaap het kleine broertje van de dood is, terwijl het zijn grootste tegenstander is. Niet de slaap, maar de vermoeidheid is de voorhoede van de eeuwige duisternis. Zij is de pijl die vadertje dood op ons afschiet, trefzeker, avond na avond, en die de slaap elke nacht opnieuw met alle kracht weer uit ons probeert te trekken. Maar helaas is de pijl vergiftigd en hoe de stroom van dromen ook probeert het gif er weer uit te spoelen, er blijft altijd een restant in ons achter.’

Tot de laatste bladzijde toe houdt Fitzek de lezer erbij. Een ongekend spannende thriller van de allergrootste thrillerschrijver van Duitsland. 10 jaar lang schrijft Fitzek. Gratuliere! Op naar de volgende 10 jaar!

 

Fitzek, Sebastian | Het Joshuaprofiel

Geplaatst op door
Beantwoorden

cover FitzekEen heftige thematiek en een met enthousiasme geschreven snelle thriller die spijkerhard binnenkomt: Sebastian Fitzek, een van de beste thrillerschrijvers van het moment, levert hiermee Het Joshuaprofiel af. ‘Ik weet niet hoe het u vergaat, maar een paar van mijn allerbeste vrienden die een vroeg ontwerp van Het Joshuaprofiel mochten lezen, zeiden daarna: ‘Fitzek, ik haat je!’ Op mijn vraag, waarom, verduidelijkten ze: ‘Omdat je me zover hebt gekregen een pedofiel aardig te vinden.’ In het nawoord gaat Fitzek hier verder op in. En even verder schrijft Fitzek: ‘De dag dat ik hem ( de kindermisbruiker, red.) besloot in deze thriller meer ruimte te geven dan oorspronkelijk gepland, was toen op de snelweg een auto voor me reed met op de achterkant een sticker waarop stond: DOODSTRAF VOOR KINDERSCHENDERS!’

In Het Joshuaprofiel gaat Fitzek in op kindermisbruik, kindermishandeling, (terug)plaatsing in pleeggezinnen alsook ‘predictive policing’: het feit dat de overheid al je dataverkeer op het internet screent en scant. Op basis hiervan kan de overheid ‘voorspellen’ of je al dan niet kwaad in de zin hebt. Dit wordt ook wel criminaliteitsvoorspelling genoemd. Fitzek haalt hierbij ook de wellicht bekende speelfilm Minority Report (met Tom Cruise in de hoofdrol) aan. Wat in die film nog sciencefiction was, is dat nu niet meer…

Het verhaal zit doordacht en complex in elkaar. De intro op het verhaal bestaat uit een fragment uit een thriller die de hoofdpersoon Max Rhode geschreven heeft, getiteld De Bloedschool. De research die Rhode heeft uitgevoerd via de digitale snelweg voor het schrijven van dit boek brengt hem in groot gevaar. Joshua ( en ik verklap niet wie of wat hier achter zit) is hem op het spoor. Deze geheimzinnige en schimmige tegenstander ontvoert zijn dochter en heeft inmiddels meerdere slachtoffers gemaakt. Of is het toch Max zelf die erachter zit? Welke rol speelt de broer van Max in dit alles: Cosmo? Een crimineel van het zwaarste kaliber en net terug uit de gesloten psychiatrische inrichting… De hamvraag in het hele boek: Kan ik de touwtjes van mijn leven nog wel in eigen handen houden? Speelt het lot met mijn leven? Of houdt een hogere en belangrijkere macht de teugels van je bestaan in handen? De cover van het boek beeldt dit schitterend uit. Vanuit veel verschillende perspectieven maak je het verhaal mee, je bent zelf ‘player in the game’. Je betrokkenheid op het verhaal neemt hierdoor sterk toe.

Uiteraard blijft het zoals in zovele boeken van Fitzek tot op het laatst vaag, Fitzek legt pas in de finale de allerlaatste puzzelstukjes keurig op zijn plek. Niets is wat het lijkt! En dat vind ik de kracht van Fitzek. Het blijft tot op het eind geloofwaardig. Tussen de regels door speelt Fitzek nog even met recensenten van boeken, dit wil ik niemand onthouden: ‘Het hele eiereneten was toch dat recensenten vaak in de waanzinnigste figuren levensechte personen zagen, van wie ze de authenticiteit hemelhoog prezen, zoals Hannibal Lecter, de hyperintelligente kannibaal, die in het echt niet bestond. Daarentegen werd een schrijver die een realistische dader beschreef met het verwijt ‘cliche’ om de oren geslagen.’ 

Fitzek, Sebastian | Passagier 23

Geplaatst op door
Beantwoorden

voorplat-Passagier23-BRO-DEFFitzek heeft zichzelf overtroffen. Wil je een spannende, onverwachtse, razendsnelle thriller? Dan krijg je er een! Wat een verhaal! Ontegenzeggelijk zal niemand meer normaal kunnen kijken naar een cruiseschip, laat staan een reis boeken op een dergelijk schip.

Martin Schwartz, politiepsycholoog in hart en nieren, leren we snel kennen als een keiharde agent die zichzelf niet spaart. Wanneer Schwartz een verrassend telefoontje krijgt van een voor hem onbekende bejaarde dame, gaan de alarmbellen rinkelen in zijn hoofd. Aan boord van cruiseschip Sultan of the Seas verdwijnen regelmatig mensen…spoorloos! Maar ‘hij had zichzelf gezworen nooit meer in zijn leven een voet op een cruiseschip te zetten. En al helemaal niet op dit schip.’ Jaren geleden verdwenen zijn vrouw en zoontje op dit schip tijdens een vakantietrip. Op volle zee. Wanneer Martin zijn principes opzij zet en scheep gaat op gewraakt cruiseschip ontmoet hij er een klein meisje met in haar handen de teddybeer van zijn zoontje. Een gruwelijk verhaal ontvouwt zich met de ene verrassende wending na de andere. Martin ontmoet bijzondere figuren die allemaal een waas van geheimzinnigheid om zich heen hebben hangen.

Fitzek weet als geen ander het meest ongeloofwaardige geloofwaardig te maken. Het brein achter de psychologische suspense weet de spanning er goed in te houden, bladzijde na bladzijde dendert door als een op hol geslagen trein. De karakters komen niet goed uit de verf, maar daar maalt niemand om. Als het verhaal maar goed is! Het boek begint met enkele citaten uit kranten waaruit blijkt dat er geregeld mensen verdwijnen aan boord van cruiseschepen. Fitzek onderbouwt zijn verzonnen verhaal met een super dankwoord: ‘Passagier 23 is een roman. Dat betekent: ik heb alles uit mijn duim gezogen. Dit is allemaal niet echt zo gebeurd. Maar zoals ik al een keer ergens anders heb gezegd: elke goede leugen heeft een kern van waarheid.’ Na een uitgebreid dankwoord dat zich laat lezen als een roman, eindigt het boek. Of toch niet?

Fitzek verweeft mooi proza met een vleugje humor, is af en toe cynisch en boeit door trefzekere, puntige zinnen. De lezer wordt voortdurend op het verkeerde been gezet. Dit boek sla je dicht met een diepe zucht en met een verbouwereerd gezicht wrijf je nog eenmaal over de prachtig uitgevoerde cover.