Tag archieven: Loes den Hollander

Hollander, den Loes | Duivelspact

Geplaatst op door
Beantwoorden

Loes’ op een na nieuwste thriller is een strak gecomponeerde en bizarre thriller. Duivelspact gaat over Marijn Bentink van Heemstede. Wanneer ze in haar trouwjurk staat te wachten op haar aanstaande man, verongelukt hij op weg naar zijn bruid. De zwartste dag uit haar leven geeft ze uiteindelijk een plaats. Wanneer er signalen zijn dat het ongeluk van Roel geen ongeluk was, bezint ze zich op wraakacties die zich ten volle richten op de geliefden van de daders die het ‘ongeluk’ veroorzaakt hebben. Zij moeten dood. Wanneer verschillende acties van haar kant lijken te lukken, krijgt ze informatie die de hele tragische, noodlottige kwestie opnieuw op zijn kop zet. Gaat ze verder voor wraak? Of kiest ze de kant van vergeving? Naast dit hoofdverhaal speelt Marijns relatie tot haar moeder een belangrijke rol in het verhaal. Een ernstig aangrijpend verhaal vanuit haar jeugd zindert door in het heden en heeft zeker gevolgen voor de toekomst…

Duivelspact is een typische Den Hollander-thriller. Goed opgebouwd qua thematiek, plotontwikkeling en karaktertekeningen. Het thema getuigt van creativiteit en originaliteit bij Den Hollander. Je merkt dat er goed over nagedacht is. Het plot zit verrassend goed in elkaar, een meeslepend verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven. Zo krijg je het geslepen verhaal van verschillende ‘diamantzijdes’ mee. En schittert het verhaal door de ogen van de diverse hoofdpersonages. De karakters zijn realistisch. Niets menselijks is hen vreemd. Er zitten aan mensen altijd donkere kanten, Loes den Hollander houdt ze goed tegen het licht.

Ik vind het knap dat een auteur als Den Hollander boek na boek weet te schrijven zonder dat het een keer saai wordt, dat is zeker haar verdienste. Het zijn verhalen die soms bizarre trekjes vertonen, maar qua menselijkheid realistisch overkomen. Boeiend is ook dat Loes vrouwen de hoofdrol laat spelen, als man heb ik bij Loes’ boeken daar zeker geen bezwaar tegen. Niet iedere auteur kan me boeien met een vrouwelijke hoofdrolspeler. Loes weet dit altijd wel voor elkaar te krijgen!

‘Vandaag is het vijf jaar geleden dat drie dronken vrienden mijn leven vernielden. Ik weet wie ze zijn, met wie ze zijn, waar ze wonen. Dat moest ik te weten komen om toe te kunnen slaan als de tijd rijp zou zijn. En de tijd is rijp.’

 

Hollander, Loes den | Genadeklap

Geplaatst op door
Beantwoorden

9200000045983376In deel 2 van Dossier Metselaer met als titel Genadeklap richt Loes den Hollander zich allereerst heel persoonlijk tot de lezer. Ze waarschuwt de lezer terecht voor dit tweede deel. Het valt niet te lezen zonder de voorkennis van deel 1: Aangetast. Haar advies om de juiste volgorde te hanteren heb ik me ter harte genomen.

Qua opbouw voldoet het boek aan het eerste deel. Ook hier maak je het verhaal als lezer mee vanuit verschillende perspectieven, personen: Gideon, Rifka, Bea en Matthias. Zo krijg je een compleet beeld van de gebeurtenissen, omstandigheden en ervaringen van de hoofdpersonen. De structuur zorgt ervoor dat je het verhaal goed kunt volgen, want een zekere complexiteit kent dit boek wel. Den Hollander weet in dit spannende en verrassende vervolg continue de vinger op de zere plek te leggen. En dat dat pijn doet bij de verschillende personages moge duidelijk zijn…

Het is lastig een gedegen samenvatting te geven van dit deel. Je geeft al snel de clou uit handen. Een poging: nu eenmaal bekend is geworden wat er met Tamara Metselaer gebeurd is, belandt de schuldige achter de tralies. Een ieder probeert nu de draad van het gewone leven op te pakken. En toch… door de gedoseerde spanning die Den Hollander langzaam maar zeker wat opvoert, voel je als lezer aan dat er zaken niet kloppen. Wat is het verhaal achter de tragische gebeurtenissen? Welke rol speelt Bea, de moeder van Rifka in het grotere geheel? Er is met elk personage wel wat mis. Grondig mis… Individuele geheimen, diepgewortelde haat- en nijdgevoelens komen bovendrijven: ‘Iets in hem weet zeker dat hij deze vrouw uit zijn buurt moet houden. Ze is de moeder van het meisje dat hij heeft doodgereden en het kan niet kloppen dat ze vrede met hem wil sluiten. Dat zal geen enkele moeder in haar hoofd halen. Vrede is een station te ver.’

De plaats voor religie en het geloven in een hiernamaals wordt hier en daar ook aan de orde gesteld. Twijfel, ongeloof en verharding lijken te winnen. ‘Zou er iets zijn na het leven? Ze heeft dat nooit geloofd, ook al maakte ze zichzelf de eerste tijd na Lieves dood wijs dat er zeker iets was waar je naartoe ging. Iets waar je elkaar later terugzag. (…) Ze sluit haar ogen en zoekt naar beelden van haar kind. Laat haar dansen, laat haar gelukkig zijn, laat haar verlangen naar de toekomst. Het lijkt wel of ze nu bidt.’

Wanneer je deel 1 kent, is het jammer dat er zoveel weer opgerakeld wordt wat je al lang weet. Het boek kent verschillende herhalingen die niet altijd noodzakelijk zijn. Dat kan de vaart er op sommige momenten uithalen. Maar uiteindelijk lees je toch door, omdat je absoluut wilt weten hoe de vork in de steel zit.

Hollander, den Loes | Aangetast

Geplaatst op door
1

10960464_786570068090901_2883219502706703160_oAangetast, geschreven door Loes den Hollander, is het eerste deel van de serie Dossier Metselaer. ‘Als iemand je kind vermoordt is niets meer belangrijk, behalve hoe en wanneer je het de dader betaald gaat zetten. Wat er verder in de wereld nog misgaat, welke gruweldaden er nog gepleegd worden, welke crisis zich nog aandient, welke rampen zich nog voordoen, het interesseert je nauwelijks zolang je niet hebt afgerekend. Al duurt het jaren, het blijft een hoofddoel, een reden om nog te willen bestaan. De schoft die het liefste wat je had van je afpakte, is voor jou.

Hij gaat eraan.’

Zo eindigt dit eerste deel. En daarmee is tevens alles gezegd. Dit dreunt na. Dit komt binnen. Want wat als het jouw kind betreft? 10 jaar geleden stierf Lieve Metselaer, de toen 14-jarige dochter van Gideon en Rifka. Na die afschuwelijke 4e november stort hun leven voorgoed in. Niets zal ooit meer hetzelfde zijn. Toch proberen ze het: de draad van het leven oppakken. Totdat zowel Gideon als degene die destijds het ongeluk veroorzaakte dreigbrieven, ernstig verontruste berichten en macabere kaarten ontvangen. Wie zit hier achter? Een verhaal vol misselijkmakende haat, verstoorde verhoudingen en ingehouden woede ontvouwt zich voor de ogen van de lezer.

Vanuit verschillende perspectieven kijk je mee: afwisselend Gideon, Rifka, Matthias en Tamara, de andere dochter van het gezin Metselaer. Het boek bestaat uit de volgende delen: de oorzaak, de bijzaak, de noodzaak en tot slot de hoofdzaak. Elk deel krijgt zijn eigen betekenis en wordt uitmuntend beschreven door Den Hollander. Met veel gevoel schildert ze de heftige emoties met haar veelkleurige schrijfpalet. Indringend ontvouwt zich een triest gezinsverhaal. Rauwe thematiek en heftige scenes worden keurig geformuleerd. De explicietere, erotische scenes tonen de heftigheid en voegen in dit pijnlijke verhaal wat toe. Dat kan niet altijd gezegd worden. De onderkoelde stijl die Den Hollander gebruikt in dergelijke beschrijvingen zijn niet lustopwekkend bedoeld, maar tonen het verdrietige en schrijnende aan in dit verhaal.

Met al hun pijn, verdriet, woede en haat blijven de hoofdpersonen steken in het aardse. Geloof in een hogere macht wordt ontkend, het gezin doet nergens aan, is zelfs niet katholiek, aldus Gideon: ‘Het kerstfeest was voor hen alleen het feest van vrede op aarde, zonder gedoe over een kind dat ooit geboren was uit een maagd en in een kribbe werd gelegd. Hij vond het een onvoorstelbare gedachte dat zoveel mensen dat verhaal geloven.’ En even verderop in het verhaal denkt Rifka, terwijl ze met een vingertop het kindje in de kribbe streelt (beeldje): ‘Het is een beetje vergeeld, na tien jaar in een doos te hebben gezeten. (…) Die stal moet weg, beslist ze. Die vergeelde beeldjes voegen niets toe, ze benadrukken juist hoe hun leven is verkleurd. Hoe het is aangetast.’