In ‘Gramschap’ vertelt Gerhard Hormann een ijzingwekkend verhaal dat je na het lezen schichtig over je schouder blikkend over de wereld doet gaan. Er is een steeds groter wordende groep satanisten die grote invloed uitoefent op het wereldtoneel van deze dagen. Hormann weet dat realistisch te vertellen door allerlei waargebeurde voorvallen die nog vers in Nederlands collectieve geheugen liggen in te passen in zijn verhaal. Door steeds gefolterde dieren op vreemde plaatsen achter te laten, kondigen de satanisten een grote gebeurtenis aan: satan in eigen persoon wordt opgeroepen door een mensoffer. De keus voor het offer valt op Sylvie Duval (let op de naam!). Maar Sylvie heeft een relatie met Christo Ruijs die, gesteund door mensen die al langer in de gaten hebben wat er speelt, de achtervolging inzet. Die speurtocht is een zwak onderdeel van het verhaal. Niet altijd even logisch volgt Christo het spoor van de satanisten en gaat hij uiteindelijk lijfelijk het gevecht met de dienaren van Satan aan. Aan de satanische kant worden demonen ingezet, terwijl het lijkt of Christo en zijn helpers het werk allemaal zelf doen. Ook het veelvuldige gebruik van mystieke en christelijke symboliek doet niets af van dit idee. Door cliffhangers blijf je lezen: juist op een spannend moment loopt een hoofdstukje af, zodat je wel verder moet lezen om te weten hoe deze crisis bezworen wordt. Op zich niks mis mee, maar als je dit trucje voor de zoveelste keer herkent, begint het te vervelen.