Galgenveld: de 24e Lucas Davenport-thriller. Een plot, zo gruwelijk dat het nauwelijks voor te stellen valt. Het is mijn kennismaking met de puissant rijke politieman Lucas Davenport. Dure merkkleding dragend en in een luxe auto rijdend doet Davenport zijn werk. En toch… ergens blijft hij heel gewoon, heel menselijk. John Sandford, pseudoniem voor journalist en Pulitzer Prize- winnaar John Roswell Camp, weet dit karakteristieke personage nauwgezet en levendig te schilderen.

John Sandford is bekend geworden door zijn serie boeken over Lucas Davenport. Hij weet van a tot z te boeien. Maar eerst het verhaal: de jonge Layton Carlson jr. heeft het voor elkaar; op een broeierige, mooie zomeravond gaat hij met zijn vriendinnetje naar een verlaten boerderij op het Amerikaanse platteland. Ik laat het verder maar even over aan de gedachtegang van de nieuwsgierige thrillerlezer… Er is echter wel een probleem: een allesoverheersende en vreselijke stank hangt er. De geliefden gaan op onderzoek uit en trekken vervolgens letterlijk en figuurlijk een ‘beerput’ van jewelste open. Niet een lijk, maar vele lijken worden naar boven gehaald. Waarvan enkele ernstig verminkt, zonder hoofd. De slachtoffers blijken, na langdurig onderzoek, over vele jaren vermoord te zijn. Elke zomer een moord, de klok tikt, de moordenaar waart nog steeds rond. Het moet iemand van de ‘locals’ zijn, maar wie? Nadat een van de relatief belangrijke agenten in het verhaal door de moordenaar gedood wordt, omdat hij te dichtbij kwam, stelt Lucas Davenport echt alles in het werk om de gestoorde moordenaar te vinden. Een ware race tegen de klok begint.

De sfeer wordt goed neergezet door John Sandford. Je voelt, ruikt, ziet, ervaart werkelijk de verschrikkingen, maar ook het klimaat in de staat Minnesota, de boerendorpjes met zijn inwoners, de jacht op de moordenaar en de zinderende angst. Het voelt al met al heel beklemmend. De schrijver weet, ondanks het feit dat je al vrij snel helder krijgt wie de moordenaar is, voor enkele bizarre verrassingen te zorgen. Het plot zit goed in elkaar en het personage Davenport is goed neergezet. Een thriller voor de liefhebber die wel wat gewend moet zijn. Echter, het taalgebruik is zo slecht, zoveel vloeken passeren, dat Galgenveld het predicaat oké ontvangt. Een auteur van dit kaliber heeft het toch niet nodig zulk vulgair taalgebruik te hanteren? Of is dit iets van de vertaler? Jammer, en zeker een gemiste kans.