Icarus is een bekende uit de Griekse mythologie. Zijn vader Daedalus bedacht een plan om hem te laten ontsnappen aan het gevang van koning Minos en ontwierp een set vleugels van hout en was voor zijn zoon. Daarmee kon Icarus ontsnappen, maar doordat hij in overmoed te dicht bij de zon ging vliegen, smolten de vleugels en stortte Icarus reddeloos in de Egeïsche zee.

Meyer heeft een voorkeur voor titels van maar een woord en niet zelden grijpt hij daarbij naar namen uit de Griekse mythologie. De titel is in dit geval goed gekozen, want in dit boek staat Ernst Richter, een figuur centraal die een leven leidde dat enigszins aan dat van Icarus doet denken. Op het Zuid-Afrikaanse voorplat staat ook de subtitel: Te hoog gevlieg…  Het is een selfmade man, groot geworden in vormgevingstechniek, die een bureau opricht dat alibi’s kan verschaffen. Iedereen die wil gaan solliciteren, maar niet wil dat zijn baas erachter komt, kan een alibi aanschaffen bij Alibi.co.za. Maar het zal u niet verbazen dat het alibi vooral ingezet wordt om buitenechtelijke relaties te verhullen.

Een schimmig bedrijf dus en een bedrijf dat niet hoeft te rekenen op de goedkeuring van de publieke opinie. Het boek begint dan ook met de beschrijving van de vondst van het lichaam van Ernst Richter. Voor de hand ligt dat een bedrogen echtgenote het recht in eigen hand heeft genomen, dus Bennie Griessel en Vaughn Cupido gaan voortvarend aan de slag. Dat wil zeggen: nadat Bennie Griessel weer nuchter is geworden, want hij heeft nogal overdadig naar de fles gegrepen na zeshonderdtwee dagen geheelonthouding.

Het verhaal draait om opheldering van de moord, om Bennies strijd met de drank en om ontluikende liefde in het leven van Vaughn. De beschrijving van de opheldering van de moord is op zich vakkundig gedaan: door een verhaallijn van een wijnboer in te bouwen die pas op het laatst in de hoofdlijn vervlochten raakt, blijft de oplossing lang in het duister. Bijster spannend wordt het niet. De drankproblematiek vind ik persoonlijk plat beschreven. Meyer probeert van zijn hoofdpersoon een rogue detective te maken, maar slaagt daar maar half in. Sowieso is dit de nieuwe Bennie Griessel die meer over zijn partner gaat dan over Bennie zelf. De verhaallijn over de liefde komt wel leuk uit de verf, vanwege de schijnbare onmogelijkheid ervan.

De manier waarop het Zuid-Afrikaans (met Engels vermengd) geprobeerd wordt uit te drukken, met lelijke woorden en al, had voor mij niet gehoeven. Zie ook het filmpje van Deon Meyer hierover. Maar over het algemeen leest Icarus lekker weg en is het een prima boek om even lekker mee te ontspannen.