Warme Melk laat zien hoe getalenteerd Deborah Levy is. Deze Britse auteur (1959) heeft alles geschreven wat er te schrijven valt. Poëzie, fictie, non-fictie, toneelspelen en zelfs hoorspelen. In 2016 heeft Levy het origineel Hot Milk geschreven en in 2017 hebben Astrid Huisman en Roos van de Wardt Hot Milk vertaald voor uitgeverij De Geus.

In Warme Melk volgen we Sofia en haar moeder Rose. Sofia is met haar moeder afgereisd naar Spanje. Daar werkt een arts die haar moeder misschien kan helpen. Het is een laatste poging om Rose te genezen. Sofia’s moeder heeft al talloze artsen versleten. Elke keer dat ze in de buurt komt van een diagnose en behandeling komt er een nieuwe klacht bij. Haar moeder kan soms lopen, soms niet. Meestal niet als Sofia in de buurt is. Rose claimt Sofia in alles. Toch is het maar de vraag of Rose haar dochter bij zich probeert te houden, of dat het Sofia is die haar moeder niet los kan laten.

Rose zat in haar stoel. Haar achteraanzicht was verschikkelijk om te zien. Het was kwetsbaar. Van achteren lijken mensen meer op wie ze écht zijn. Haar haar was opgestoken en ik zag haar nek. Haar haar werd dunner. Er hingen een paar krulletjes in haar nek, maar afgaand op het vest dat ze in de hitte van de woestijn netjes over haar schouders had gedrapeerd kreeg ik de indruk dat ze dit ritueel van haar moeder had geërfd en naar Almería had geëxporteerd. Het was heel aandoenlijk, dat vest. De liefde voor mijn moeder is als een bijl. Ze hakt er diep in.

(p. 144)

Warme melk zit tjokvol motieven. De melkweg is het eerste motief dat aan bod komt. Niet de echte melkweg, maar een screensaver op Sofia’s laptop. De melkweg lijkt te staan voor het leven. In het begin zit de melkweg (Sofia’s leven) in haar laptop. Maar Sofia komt los van haar oude digitale leven. Warme Melk is een ontdekkingstocht voor Sofia. Ze laat al haar remmen los en probeert los te komen. Los van banden die gesymboliseerd worden door de hond van Pablo en medusa’s. De hond van Pablo is een overduidelijk symbool omdat hij altijd vast zit aan een ketting en door Sofia wordt bevrijd. De medusa’s staan op twee manieren symbool voor banden. Als de mythische figuur Medusa die je versteende met haar blik, maar ook als de zeemonsters (kwallen) die je omstrengelen met hun tentakels.

Sofia komt nogal radicaal los van haar banden. Ze gaat mee in wat er gebeurt zonder enige terughoudendheid. Ze lijkt de controle kwijt. Ondanks dat ik me niet kan identificeren met Sofia boeide Warme Melk me wel. Deborah Levy heeft een prettige en afwisselende stijl van schrijven. Ze omschrijft precies genoeg en laat ruimte voor je eigen verbeelding. Wat mij betreft is Warme Melk een absolute aanrader, alleen is de incidentele vloek jammer en overbodig.