Na het grandioze thrillerdebuut Ik reis alleen lees ik nu De doodsvogel van Samuel Bjork. Samuel Bjork is het pseudoniem voor Frode Sander Øien (1969) schrijver, toneelschrijver en singer/songwriter. Wat ontzettend knap dat je als schrijver van 2 romans en met zo’n achtergrond nu de sprong in het diepe waagt met een thriller. Dat is toch een heel andere tak van sport. En het mag gezegd worden: Bjork heeft deze sprong overleefd en is geslaagd voor zijn ‘thrillerdiploma’.

De doodsvogel begint in het verleden, 1972. Een jong stel brengt een bezoek aan de plaatselijke dominee. Het stel wil graag trouwen, maar in het volstrekte geheim. De vader van de aanstaande bruidegom wil dat zijn zoon trouwt met een vrouw zonder kinderen uit een eerder huwelijk, er mag geen vreemd bloed in de familie komen. De vader, een steenrijke reder, zal dan pas zijn vermogen nalaten aan zijn zoon. Er is een probleem… De aanstaande bruid heeft wel kinderen… Nu willen ze met de dominee hun boze plan bespreken: de kinderen moeten het land uit. Ze moeten naar Australië, naar een ver familielid. Na een jaar of twee zullen ze dan de kinderen weer ophalen, nadat vader is overleden. Een jaar nadat ze het plan hebben uitgevoerd zijn de kinderen spoorloos verdwenen, is de man met wie de jonge vrouw getrouwd is, niet de man die hij zou moeten zijn en brengt de vrouw opnieuw een bezoek aan de dominee. Een dag na dit bezoek wordt de vrouw dood aangetroffen in haar auto. De dominee, die gewetenswroeging heeft, vertrekt uit Sandefjord om er nooit meer terug te keren…Hier eindigt de proloog.

Hoofdstuk 1 start vervolgens met het heden. Botanist Tom Petterson is op zoek naar bijzondere plantjes in het bos. Wanneer hij dieper het bos intrekt, ontdekt hij het lichaam van een tienermeisje. Midden tussen de veren. Met een witte lelie in haar mond. In een pentagram, omringd door kaarsen. Rechercheur Moordzaken, Holger Munch, wordt op de zaak gezet. In deze ingewikkelde, duistere zaak schakelt hij tevens de hulp in van de depressieve jonge superrechercheur Mia Kruger. Intelligent, zelfverzekerd en kalm gaat ze haar weg in dit moordonderzoek: observeren, deduceren, analyseren, voorzichtige conclusies trekken. Terwijl ze inwendig verscheurd wordt door het schuldgevoel dat ze de dood van haar zus, die in mysterieuze wolken is gehuld, niet heeft kunnen voorkomen: ‘Ik drink niet. Ik heb alleen maar flessen verstopt onder vuile kleren die ik eigenlijk hoor te wassen, in een wasmachine die ik niet eens heb aangesloten, in een badkamer in een flat in een appartementengebouw in een stad in een wereld waar ik geen deel van wil uitmaken.’ Een bizar verhaal volgt. Gaandeweg het verhaal wordt je duidelijk dat de moordenaar heel erg gestoord is, zich regelmatig hult in een uilenpak, met echte veren: de doodsvogel. Dan duikt er een gruwelijk filmpje op. In beeld zie je nog net de contouren van een grote uil…

Het verhaal ontrafelt zich stukje bij beetje. Het is superspannend. Met veel energie geschreven. Bjork schildert de Noorse omgeving heel gedetailleerd. Hij weet het verleden met het heden prachtig te verbinden. Verschillende verhaallijnen komen bij elkaar. En last but not least: zelfs de dominee uit 1972 komt terug! Aangekomen bij de ontknoping heeft Bjork nog een verrassing… Het is duidelijk: het wachten is op deel 3!