Tag archieven: boeken

Rozing, Erik | De psychiater en het meisje

Geplaatst op door
Beantwoorden

naamloosEen heerlijk debuut van psychiater en schrijver Erik Rozing. Hij beschrijft in De psychiater en het meisje de wereld van de psychiatrie van binnenuit. Rozing kent deze wereld dan ook als geen ander. Je zo kwetsbaar opstellen en schrijven over je eigen beroepsgroep met Edgar Simons als arts-assistent/psychiater in de hoofdrol, vereist de nodige moed en zelfreflectie. Rozing bewijst dat hij dit alles in zijn schrijversmars heeft.

‘Na zes jaar vwo, nog eens ruim zes jaar studeren en anderhalf jaar specialiseren (…) was ik in een toneelstuk beland waarin ik geld verdiende door mij wakker te laten bellen als iemand anders niet kon slapen.’ Met deze karakterisering leer je Edgar Simons kennen. Er is dan al het nodige gebeurd in zijn 27-jarige leven: zijn vriendin Aisha heeft hem verlaten voor haar neef, met wie ze hoopt te trouwen, en na een stevige inschattingsfout heeft een patiënt suïcide gepleegd. Een rechtszaak hangt hem boven het hoofd. Hierdoor staat hij onder verscherpt toezicht van de professor en een supervisor. Hij twijfelt gedurig over zijn kwaliteiten als psychiater. Dan leert hij in een hectische tijd van zijn leven de 23-jarige Stella kennen, een aantrekkelijke borderlinepatiënte. Met al haar humor en wisselende stemmingen begint Edgar meer en meer gevoelens voor haar te ontwikkelen. Dat die liefde wederzijds is, wordt al redelijk snel duidelijk. Maar dat deze relatie gedoemd is te mislukken, staat ook vast. Heen en weer geslingerd tussen zijn professionele, therapeutische relatie en de diepere gevoelens die hij voor haar koestert, wordt hij wanhopig en twijfelt hij steeds meer en meer aan zichzelf.

Erik Rozing vertelt en beschrijft zeer aanstekelijk de lotgevallen van Edgar en Stella (met name het uitje naar Walibi met de patiënten!), de andere patiënten op de afdeling, de depressieve oma van Edgar, die veel te veel drinkt en steeds maar weer aangeeft dat ze dood wil. Jammer is echter dat de karakters van de verschillende personages matig worden uitgediept. Rozing weet ze wel zo neer te zetten dat je van de personages gaat houden. Ook is het boek mijns inziens iets te dik. Op een gegeven moment weet je wel hoe oma in het leven staat en dat ze geregeld borreltjes (jenever) drinkt. Rozing had iets minder in herhaling mogen vallen. Het taalgebruik is echt minder: veel vloeken en negatief taalgebruik. Ondanks enkele (stevige) minpunten is De psychiater en het meisje een heerlijk boek om te lezen, kent het een vlotte verteltrant, bezit het veel humor en geeft het boek een interessante en levendige blik achter de schermen van de psychiatrie inclusief therapieën en vaktaal.

Schilperoord, Inge | Muidhond

Geplaatst op door
Beantwoorden

Inge Schilperoord - MuidhondMet Muidhond heeft Inge Schilperoord een goed verhaal geschreven. Beklemmend en ingehouden. Schilperoord vertelt en beschrijft het leven van Jonathan nadat hij uit de gevangenis komt. Wegens gebrek aan bewijs wordt Jonathan, die op jonge, kleine meisjes valt, vrijgelaten. Hij trekt in bij zijn moeder. Eenmaal bij haar ingetrokken maakt hij lange wandelingen met zijn hond Milk door de duinen. Het dorp waar zijn moeder woont wordt omschreven als een Katwijk aan Zee. Hier komt hij af en toe los van zijn vele piekergedachten. De natuur rondom het dorp brengt hem tot rust. Hier voelt hij zich vrij.

Dan ontmoet hij een buurmeisje. Langzaam maar zeker, tegen wil en dank, ontwikkelt zich een bepaalde relatie tussen deze twee. Jonathan voelt zich sterk aangetrokken tot het kwetsbare, jonge meisje. Tegelijk beseft hij dat hij zich ver van haar moet houden, omdat hij weet dat dit niet kan. Zijn seksuele gedachten nemen ondanks alles toch de overhand: ‘Het moest voorbij zijn, dacht hij, hij moest het doen. Van haar enkels liet hij zijn blik in gedachten omhoog kruipen (…) wilde haar in gedachten bij haar middel vastpakken, maar werd tegelijkertijd misselijk van zijn eigen fantasie.’

Jonathan, die van zijn psychiater, talrijke opdrachten moet doen thuis en alles moet bijhouden in een schrift, houdt zich hier goed aan. Wanneer het hem te veel wordt, trekt hij zich terug op zijn slaapkamer en noteert zijn geprikkelde gedachten en maakt hij opdrachten die hem van binnen, mentaal, weer wat rust geven. Maar loskomen van het meisje doet hij niet. Die getroebleerde relatie en de ingehouden spanning in het verhaal stuwen het tot een heftige climax.

In Muidhond voel je eerder aan dan Jonathan zelf waar het noodlot hem brengt. ‘In zijn binnenste gloeide het ook. De warmte van zijn bloed, het koken, het stoven van zijn hoofd. Het was een straf, dacht hij. Een straf van de natuur. Of een straf van God. Een God in wie hij niet geloofde, maar van wie het toch niet vreemd leek als hij Jonathan zou straffen.’  Je voelt met alle vezels in je aan hoe het gaat aflopen. En toch… de ontknoping die Schilperoord in Muidhond in gedachten heeft voor de lezer, raakt. Verbijsterd blijf je achter. Langzaam het boek dichtslaand.

Inge Schilperoord weet op een trefzekere manier de pedofiel Jonathan te karakteriseren. Knap hoe ze zich heeft kunnen inleven in een personage waar je normaal gesproken je het liefst verre van houdt. Heel precies weet ze aan de hand van de vele natuurtekeningen de persoon van Jonathan vorm en inhoud te geven. Het thema en de stijl waarin ze schrijft en waarmee ze het thema body geeft zorgen samen voor een indrukwekkende leeservaring. Dit is zo’n boek waar je nog lang bij stilstaat, terwijl je het eigenlijk liever niet wilt.

 

 

Gárdos, Péter | Ochtendkoorts

Geplaatst op door
Beantwoorden

afbeelding OchtendkoortsOntroerend en enigszins bizar: Ochtendkoorts, het liefdesverhaal van de ouders van auteur Péter Gárdos. Gárdos kreeg na de dood van zijn vader uit handen van zijn moeder twee pakketjes met brieven: brieven van zijn vader aan zijn moeder en omgekeerd, geschreven tussen september 1945 en februari 1946 in opvangkampen in Zweden waar overlevenden van de concentratiekampen werden opgevangen en verpleegd.

Gárdos vertelt deze liefdesgeschiedenis vanuit het perspectief van zijn vader, Miklos genoemd.  Miklos, een Hongaar van geboorte, heeft volgens zijn arts niet lang meer te leven vanwege een ernstige vorm van tbc, maar daar wil Miklos zich niet bij neerleggen. Hij is jong, hij wil leven, hij wil trouwen en hij heeft haast. Hoewel zijn ochtendkoorts hem dagelijks bepaalt bij de ernst van zijn situatie, richt hij zich op de toekomst. Hij besluit 117 verschillende vrouwen, maar allemaal van Hongaarse afkomst en verblijvend in een opvangkamp, een identieke brief te sturen. Een aantal van hen reageert, waaronder Lili en tussen Miklos en haar ontstaat een band. Ook Lili heeft een kampverleden en is ernstig ziek en verzwakt in Zweden terecht gekomen.

Naast deze hoofdpersonen spelen nog diverse andere personages een rol die op een enkeling na met elkaar gemeen hebben dat ze een enorme drang naar een normaal leven hebben. Ze willen loskomen van alle verschrikkingen en een nieuwe wereld opbouwen.

Gárdos wisselt verhalende delen in Ochtendkoorts  af met de brieven die Miklos en Lili elkaar hebben geschreven en die brieven tonen ons twee mensen die, ondanks alles, hoop en verwachting van de toekomst hebben. Uiteindelijk komt het tot een ontmoeting die Gárdos met humor beschrijft. Dit samenzijn van drie dagen is bepalend voor hun toekomst: Lili en Miklos besluiten met elkaar te trouwen.

Tegenwerking blijft hen niet bespaard: een jaloerse vriendin, een arts die op de geringe levensverwachting van Miklos blijft hameren, verschillende religies. Maar het zijn uiteindelijk niet meer dan obstakels die overwonnen worden. Verrassend is de wending in de gezondheidstoestsand van Miklos.

Ochtendkoorts is een ontroerend liefdesverhaal, ook een verhaal dat je stilzet bij de nasleep van een oorlog met  tijdloze elementen die de situatie van toen overstijgen. Humor is een belangrijk ingrediënt: de streken van Miklos en zijn vrienden zijn soms echt lachwekkend.

Wat na lezen van dit boek bij blijft, is de geestkracht van Miklos en Lili, en de andere personages die een rol spelen, die het mogelijk maakt na een leven waarvan de verschrikkingen nauwelijks voor te stellen zijn, toch weer lief te hebben, vertrouwen te hebben, kortom: te leven. Dromen worden waargemaakt!

 

Steenbeek, Rosita | Rose

Geplaatst op door
Beantwoorden

Rose - Rosita SteenbeekRosita Steenbeek ken ik vooral van haar boeken over Rome en andere Italiaanse steden, waarin ze de kunst verstaat het gewone dagelijkse leven heel boeiend te verwoorden. In Rose vertelt ze het levensverhaal van haar oma en toont in dit verhaal haar talent om de levensgeschiedenis van een ‘gewone’ vrouw  op een ontroerende en aangrijpende wijze weer te geven.

Rose Lehmkuhl is een Duits meisje uit Keulen, dochter van een Joodse moeder en een niet-Joodse vader. Het verhaal over Rose begint in 1920 met de bruiloft van drie neven van Rose. De familie van moederskant speelt een belangrijke rol in haar leven. Joodse feesten en belangrijke momenten in het familieleven worden zo veel mogelijk gezamenlijk gevierd. Bijzondere herinneringen zijn er aan het hotel Villa Rosa op het Waddeneiland Wangeroog dat gerund wordt door tante Röschen en Onkel Moritz.

Rose heeft een goede band met haar vader die beschadigd uit de Eerste Wereldoorlog is teruggekeerd. Als echter het huwelijk van haar ouders op de klippen loopt,  voelt Rose zich verraden en de haat die ze tegenover haar vader voelt, zal ze haar hele leven niet meer kwijtraken tot ze ontdekt dat hij altijd van zijn dochter is blijven houden en een belangrijke rol gespeeld heeft in het feit dat zijn Joodse ex-vrouw niet in de nazikampen is terechtgekomen.

Steenbeek geeft in Rose een beeld van de jaren ’20 en ’30 in Duitsland. De politiek wordt gekenmerkt door onrust, de economische crisis eist zijn tol en het opkomend fascisme maakt het leven voor de grote Joodse familie onzeker. Er moeten keuzes worden gemaakt: weggaan of blijven en hopen dat het uiteindelijk allemaal meevalt.

Rose ontmoet in 1929 een Nederlandse predikant, Gerhard Hugenholtz en het is liefde op het eerste gezicht. Vanaf 1931 woont ze in Nederland en ze is gelukkig met haar Gerhard. Ze krijgen twee kinderen, Hans en Margreth (moeder van Rosita Steenbeek) en oma Gretchen komt bij hen inwonen. Tot in mei 1940 de Duitsers Nederland binnenvallen, leiden ze een gelukkig gezinsleven en voelen Gerhard en Rose zich op hun plek in Klaaswaal.

Rose en Gerhard en ook oma Gretchen komen met de nodige spanningen de oorlog uiteindelijk relatief ongeschonden door. Als de oorlog voorbij is, begint het wachten op berichten: wie heeft de oorlog overleefd en wie is door de Nazi’s vermoord? Goede en verdrietige berichten wisselen elkaar af.

Steenbeek heeft met Rose een prachtig boek geschreven: een ontroerende herinnering aan haar oma, maar ook aan de grote Joodse familie waarin zoveel gaten geslagen zijn. Het verhaal begon met een drievoudige bruiloft, maar in 1945 kunnen er niet drie zilveren bruiloften gevierd worden en ook van de bruiloftsgasten ontbreken er te veel.

Rose, een familie in oorlogstijd, toont ons prachtige mensen die naar eer en geweten hun keuzes in het leven gemaakt hebben. Keuzes die soms heel veel hebben gekost maar waarbij ze trouw aan zichzelf en hun overtuigingen zijn gebleven.  Je leest dit boek in een adem uit, omdat je van de personages gaat houden en dat is een grote verdienste van Steenbeek.

 

 

Gohlke, Cathy | Het geheim van mijn moeder

Geplaatst op door
Beantwoorden

het geheim van mijn moeder - Kathy GohlkeCathy Gohlke is een talentvol schrijfster. Meerdere boeken van haar werden bekroond met de prestigieuze Christy Award. Cathy is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in Elkton (Maryland U.S.A). Haar boek Het geheim van mijn moeder is de vierde roman van Cathy Golhke die in het Nederlands vertaald is. In Het geheim van mijn moeder schildert ze op indringende wijze de verschrikkingen van de Holocaust en de emotionele nasleep daarna.

Hannah Sterling probeert na de dood van haar moeder de draad van haar leven weer op te pakken. Toch blijft ze met veel vragen en onvrede achter. Ze heeft altijd verlangd naar een betere relatie met haar moeder. Maar zij bleef haar leven lang een vreemde voor haar. ‘’Hoe kon ik een ouder verliezen die ik nooit gehad heb (…) als ik al verdriet heb, dan is het om alles wat er nooit geweest is’’ Wanneer ze noodgedwongen een pauze moet nemen van haar werk als onderwijzeres, gebruikt ze deze tijd om te zoeken naar antwoorden achter de geheimen van haar moeder. Ze komt erachter dat ze nog een grootvader in Duitsland heeft. Wanneer ze op uitnodiging van hem afreist naar Duitsland, lijkt dit de perfecte mogelijkheid om antwoord te krijgen op haar vragen en in vrede verder te kunnen leven. Maar wanneer ze in Duitsland een schokkende ontdekking doet, lijkt de vrede verder weg dan ooit. Wat Hannah ontdekt, schaadt haar vertrouwen in zichzelf, haar familie en in haar vermogen om de waarheid en het goede in anderen te zien.

Het geheim van mijn moeder is een boek waar je absoluut je hoofd bij moet houden. Dit komt doordat er twee verhaallijnen lopen met heel veel personages. Toch is het een boek dat boeit tot de laatste letter. Elke keer als je erachter lijkt te zijn wat het geheim van Hannah’s moeder is, krijgt het verhaal een nieuw inzicht waardoor je in twijfel gebracht wordt en snel verder wilt lezen om achter de geheimen te komen. De boodschap die Cathy Gohlke meegeeft is dat wij een keuze hebben wanneer mensen ons iets verschrikkelijks aangedaan hebben. Óf leven in wrok, of kiezen voor vergeving, wat er toe leidt dat we bevrijd worden van de haat en wrok die ons in zijn greep kan hebben.

Galidi, Al Rodaan | Hoe ik talent voor het leven kreeg

Geplaatst op door
Beantwoorden

Hoe ik talent voor het leven kreeg - Rodaan Al Galidi‘Dit boek is fictie voor iemand die het niet kan geloven, maar non-fictie voor iemand die ervoor open staat. Of nee, laat dit boek non-fictie zijn, zodat de wereld waarin ik jarenlang heb moeten verblijven, verandert van fictie in non-fictie.’

Rodaan Al Galidi’s imponerende roman over wetten en regels in ‘asielzoekersland’ beklijft. Hij putte voor deze roman uit eigen ervaringen als asielzoeker. Hij woont sinds 1998 in Nederland. De weg ernaartoe was er een vol hobbels en valkuilen. In 2011 ontving Rodaan Al Galidi de Literatuurprijs van de Europese Unie. Kort erop zakte hij voor zijn inburgeringstoets.

Ik laat Rodaan Al Galidi aan het woord: ‘De verteller in dit boek ben ik niet zelf. Het is iemand die ik Semmier Kariem heb genoemd. Zo kon ik de schrijver blijven, zonder hoofdpersoon te zijn.’ Is het Al Galidi’s verhaal? Ja… en nee! Die onzekerheid maakt het juist boeiend dit uitgebreide en gedetailleerde verhaal tot je te nemen en ervan te genieten. Hoewel, genieten is niet altijd het juiste woord en zeker niet steeds op zijn plek. Het verhaal schuurt, schrijnt tussen je lezersogen. Dan weer een lach, dan weer een traan. De ene keer wrijf jij je in je ogen van verbazing, dan weer knipper je met je ogen, omdat je gewoonweg niet kunt geloven dat er zo intens fout omgegaan wordt met binnenkomende asielzoekers.

Semmier landt met het vliegtuig in 1998 op Schiphol. Via tal van wegen bereikt hij dan eindelijk Nederland. Hier vraagt hij asiel aan. ‘Hier zou ik mijn angst uittrekken als een oude gescheurde broek. Hier zou ik mijn voorzichtigheid weggooien als stinkende sokken met gaten.’ Na eerst in de cel ondergebracht te zijn, wordt hij verhoord. Deze verhoren zijn zielig en pijnlijk, hilarisch tegelijk. Het zijn vreemde gewaarwordingen die de lezer verwarren. De bureaucratie spat van bijna elke bladzijde af. Wanneer Semmier aankomt in het OC (opvangcentrum) in Haarlem wordt hij verantwoordelijk gesteld voor het zorgvuldig bewaren en omgaan met (jawel!) twee dekens, drie lakens, een handdoek, een kussen en een kussensloop. De regels hiervoor zijn absurd. De omgang met asielzoekers door de bureaucratische overheid is dieptriest te noemen, enkele uitzonderingen daargelaten.

Semmier ontmoet tijdens zijn tragische asielqueeste in Hoe ik talent voor het leven kreeg vele uitzonderlijke asielzoekers. Die belevenissen met elkaar en hun omgang onderling worden uiterst gedetailleerd en bevlogen beschreven. Vanuit een ik-vertelperspectief, waarbij je er niet aan ontkomt te denken dat Semmier toch Rodaan Al Galidi is, word je meegezogen in een lange vrije val. Pagina na pagina wordt er in zeer beeldend taalgebruik een kijk gegeven op de talloze wetten en regels binnen de democratie en bureaucratie die Nederland heet. Het wordt nergens saai, dit zou je natuurlijk wel denken als het gaat over de bureaucratie in ons land. Rodaan Al Galidi heeft niet alleen talent voor het leven, hij beheerst de vertelkunst eveneens.

Het jarenlang wachten op een schriftelijk document waarin staat dat je dan toch mag blijven in Nederland, het dagelijks melden van een asielzoeker bij de balie in een AZC en het ellendige, vaak uitzichtloze bestaan in een AZC worden intens beschreven. Korte, puntige zinnen worden afgewisseld met verheven dialogen: ‘Meneer Kariem, gisteren heeft u zich niet gemeld’ zei de vrouw toen ze de volgende ochtend van het beeldscherm opkeek. ‘Ik was ziek en…’begon ik. ‘Een week geen geld,’ zei ze zonder mijn uitleg af te wachten. ‘Als u het melden twee keer overslaat, moet u het OC verlaten.’

De vele vouwtjes in mijn boek geven aan dat er nog veel meer te citeren valt. Ik bespaar het je. Hoe ik talent voor het leven kreeg moet gelezen worden en verdient een mooie plek in de boekenkast. Al was het alleen maar als een klein monumentje voor die duizenden asielzoekers die ‘Semmier Kariem’ heten.

Vries, Nine de | Machla

Geplaatst op door
Beantwoorden

d78b3dc6-e522-4704-829d-38bda78410a6Opgegroeid zonder moeder, veroordeeld tot zwaar en vies werk in de leerlooierij van een vader die geen greintje waardering voor haar heeft, laag in aanzien bij de dorpelingen. Het zijn de ingrediënten die  het eenzame leven van Machla bepalen.  Israël is in die tijd, rond het jaar dertig, bezet door de Romeinen en de bezetting drukt zwaar op de bevolking. Ook Machla wordt geconfronteerd met de wrede wandaden van de soldaten als ze ternauwernood aan hun pogingen haar te misbruiken weet te ontkomen dankzij het ingrijpen van een van hen. Als vervolgens een bruiloftsfeest op gruwelijke wijze  verstoord wordt, voelt Machla zich schuldig. Was dit wellicht niet gebeurd als de soldaten haar hadden genomen?

Het verzet tegen de bezetter broeit en ook de vader van Machla raakt er bij betrokken.  Machla komt de soldaat die ingreep toen ze belaagd werd verschillende keren tegen en ondanks haar afkeer van de Samaritaanse huurlingen kan ze niet ontkennen dat hij gevoelens bij haar oproept. Intussen regelt haar vader een huwelijk met Matitja,  de jongste zoon van de smid, een huwelijk waar beiden niet blij mee zijn. De relatie met de soldaat duurt ook voort en als Machla zwanger raakt is het maar de vraag van wie het kind is. Schuldgevoel, angst voor ontdekking, het verlangen naar een moeder die ze nauwelijks gekend heeft en de eenzaamheid in haar huwelijk, beheersen haar leven.  Hoe moet  het ooit goed komen? Als haar vader bij een van zijn verzetsdaden wordt gearresteerd en naar Jeruzalem wordt afgevoerd,  gaan Matitja en Machla ook naar Jeruzalem. Hier raakt het fictieve verhaal de historische gebeurtenis in het Jeruzalem van het jaar 33 waar Jezus van Nazareth, in het verhaal de nieuweling genoemd, gekruisigd wordt.

Tijdens deze reis hoopt Machla ook een antwoord te krijgen op de vraag wat er met haar moeder is gebeurd¸ maar zowel de ontmoeting met haar zus, als de zoektocht bij de leprozenkolonie levert in eerste instantie niets op. Uiteindelijk, weer thuis in Kfar Nachoem, vertelt haar zus die haar bij de bevalling van haar tweede kind komt bijstaan de waarheid. Machla lijkt dan een onherroepelijke stap te nemen,  maar het is Matitja, die een volgeling van Jezus is geworden, die haar achterna komt en mee naar huis neemt. Een glimp van genade en hoop.

Nine de Vries geeft in haar boek veel aandacht aan de couleur locale en daarmee brengt ze veel sfeer in het verhaal. Ze heeft gekozen voor de oorspronkelijke schrijfwijze van namen en plaatsen en beschrijft uitgebreid de Joodse feesten en gebruiken wat een authentiek karakter aan het verhaal geeft. Het Bijbelse beeld uit de verhalen over Jezus’ rondwandeling op aarde  krijgt zo een nieuwe dimensie. Als lezer leer je de hoofdpersoon goed kennen door de wijze waarop De Vries je als het ware in haar hoofd laat kruipen. Machla raakt je in haar kwetsbaarheid en eenzaamheid, maar De Vries laat uiteindelijk zien dat er hoop is in Jezus Christus. Een mooi boek van debutante Nine de Vries!

Kleyn, Matthijs | Ik zie je

Geplaatst op door
Beantwoorden

Matthijs Kleyn - Ik zie jeHet was even stil rond televisiemaker Matthijs Kleyn sinds zijn debuutroman Vita in 2011, maar hij is weer terug. Dit keer weer met een roman over liefde, maar ook over vergeten, herinneren, aantrekken en afstoten. “Als je van een relatie verlangt dat die je rust brengt, loop je het risico te berusten in iets wat je onrustig maakt. Want als zij me die rust brengt, heeft zij ook de macht om die van me af te pakken.”

Deze quote komt van Fender, de hoofdpersoon van het boek. Fenders leven bestaat uit films en Elvis. Hij runt tegen beter weten in een videotheek en is ervan overtuigt dat Elvis nog leeft. Dat verandert als Lisa in zijn leven komt, een bloedmooi maar ongrijpbaar meisje. Ze leren elkaar kennen door een smsje van drie woorden: ik zie je. Lisa trekt meteen bij Fender in en zet zijn wereld – uiteraard- volledig op z’n kop.

Ze neemt naast liefde namelijk meer mee: drugs, vrienden, feesten en gekkigheid. Terwijl Fender het liefst een teruggetrokken bestaan leeft, wil zij alles uit het leven halen. In hun stormachtige relatie sleept ze Fender overal mee naartoe. Hij wil echter het liefst niks te maken hebben met die wereld waar Lisa steeds weer naartoe vlucht.

Hoewel sommige mensen de relatie tussen Fender en Lisa zouden omschrijven als gepassioneerd, komt het in mijn ogen meer over als ziekelijk. Ik heb mijn best gedaan, maar tussen Fender en Lisa heb ik geen echte liefde kunnen ontdekken. Wel zag ik vooral twee verdwaalde tegenpolen die nog onvolwassen zijn in een volwassen wereld. Fender komt door zijn onzekerheid in een relatie die hem van kwaad naar erger brengt. Lisa biedt liefde aan in ruil voor huisvesting, voedsel, geld en seks. Over dat laatste gesproken, het boek staat vol van (rauwe) seks en porno. Dit alles op een manier die weinig te maken heeft met echte liefde.

Het einde van het boek is erg verwarrend en chaotisch. Als lezer krijg je het gevoel dat je een stuk hebt overgeslagen. De verrassende wending die het einde bevat, komt hierdoor niet helemaal uit de verf. De auteur had zich beter kunnen focussen op de omgang van beiden met familie, want daar zit nog een hele diepe laag achter, waar we nu maar een glimp van krijgen te zien.

Schwarz, Lydia | De kruisdraagster

Geplaatst op door
Beantwoorden

dekruisdraagster.97890266214371Het eerste boek van Lydia Schwarz, De Kruisdraagster, is een knallend succes!

In de tweeëntwintigste eeuw van Europa lijkt de wereld perfect te zijn. Vrede, geen honger en geen ziektes. Anna Tanner, een studente van 20 jaar, zit in de tweede module van de Zelfontplooiingsniveaus. Haar toekomst ziet er positief uit. Wanneer ze per ongeluk op een groep vreemdelingen stuit, verandert haar wereld volledig. Anna komt achter dingen die ze nooit heeft geweten. Een vreselijke geschiedenis die ze niet kende openbaart zich. Geheimen komen aan het licht en de moeilijkheden stapelen zich op. Anna draagt een steeds grotere verantwoordelijkheid met zich mee en meer geheimen. De leugens worden met de dag meer. Vertrouwen wordt steeds moeilijker. Voorzichtigheid, geheimhouding en vertrouwen worden drie van de belangrijkste dingen in haar leven. Een boek over verraad, vertrouwen, liefde en vergeving.

In de wereld waarin Anna is beland, draait bijna alles om vertrouwen. Een misstap kan tot verraad, opsluiting en zelfs de dood leiden. Voorzichtigheid en geheimhouding zijn daarom van groot belang. Felix, een vriend van Anna, wordt echter wel door haar in vertrouwen genomen. Sinds de eerste dag ontfermde hij zich over haar en ze vond het niet erg als hij de leiding nam. Samen zitten ze nu al 4 jaar op het Humanium. De geschiedenisleraar van Anna, Adonis Magellan, wekt meteen een goed en warm gevoel bij Anna op. Langzaam weet hij haar vertrouwen te winnen en zij dat van hem. Anna moet voor geschiedenis een werkstuk maken en haar leraar helpt haar daarbij. Voor haar vertrouwenspersoon, Aquilina Akbaba, die ze elke avond moet ‘bellen’, is ze heel erg op haar hoede sinds ze geheimen met zich meedraagt. Komt haar vertrouwenspersoon dingen te weten dan zal een en ander negatief uitpakken.

‘De Kruisdraagster” is een geweldig goed geschreven boek. Keer op keer word je verrast door dingen. Vragen waar je een antwoord op denkt te hebben, lijken anders uit te pakken. Het heeft een goed begin en wekt meteen nieuwsgierigheid bij je op. Vragen die je tijdens het lezen krijgt, schreeuwen om antwoorden waardoor het moeilijk wordt uit de wereld van Anna te stappen. Doordat het in de ik-vorm is geschreven voel je je verbonden met Anna hoewel je dat niet altijd zou willen. Pijn en verdriet waar ook Anna mee te maken krijgt raken je misschien meer dan je wilt, omdat het zo heel goed is beschreven. Een verrassend boek met een goede boodschap. De wereld van Anna slokt je op. Hoewel het christendom de aandacht trekt in het boek en er vele dingen uit de Bijbel worden geciteerd probeert de schrijfster je niet bewust te overtuigen van het christendom. Een geweldig boek en zeker een aanrader voor alle mensen.  Ik zou zeggen: kom maar op met deel 2.

Haneveld Klein, Johan | De loser die wint

Geplaatst op door
Beantwoorden

imagesJohan Klein Haneveld (1976) is een (literaire) duizendpoot. Hij is een groot film- en verhalenliefhebber, niet noodzakelijkerwijs in die volgorde en heeft veel, heel veel met dieren. Zo is hij ook eindredacteur bij het Tijdschrift voor diergeneeskunde en blogt hij graag. Op johankleinhaneveld.blogspot.nl vind je dan ook gedichten, recensies, besprekingen en diverse (theologische) beschouwingen van zijn hand. Hij heeft enkele romans geschreven waaronder Neptunus en De derde macht (sciencefiction) alsmede het theologische werk Indrukwekkende vrijheid.

Van zijn vaardige hand verschijnt nu De loser die wint… Als God je verhaal vertelt. Een aanstekelijke titel die direct de aandacht trekt. In de inleiding van dit boek eindigt hij met de veelzeggende woorden: ‘Ik ben er nu eenmaal van overtuigd dat deel gaan uitmaken van Gods Verhaal de beste manier is om te leven.’ Zo, die komt wel even binnen. Klein Haneveld start in het eerste hoofdstuk met een persoonlijke ontboezeming die de opmaat vormt voor de rest van zijn boek: ‘(…)ik moest heel veel van mezelf. Ik had een schema gemaakt van Bijbelstudieboeken die ik moest doorwerken, hield me aan vaste tijden van gebed met vaste onderwerpen, las dagelijks trouw vijf hoofdstukken uit de Bijbel, bezocht alle kerkdiensten en ook nog eens alle bijeenkomsten van de studentenvereniging. Maar dat alles deed ik niet met plezier.’ Klein Haneveld probeerde koste wat kost te voldoen aan het ideaalbeeld dat hij in zijn kerk had meegekregen. Hij kreeg een burn-out. Nadat hij stopte met al die zelfopgelegde activiteiten, zo schrijft hij, is hij weer gaan schrijven. En… gaan genieten!

De kerk als instituut legt je zo veel dingen op, zo beschrijft hij. Hiervan word je niet een beter mens. Hoe verhouden al die activiteiten zich met het staan in de christelijke vrijheid? Je moet zoveel van de kerk. Maar moet dit ook van God? Het zijn vragen die gesteld durven te worden. Vragen waar de lezer ook over na gaat denken. Waar je met anderen over spreekt. Je moet zoveel als christen… ‘Als je goed leeft, is God blij met je, en word je erkend door de kerk als een goed christen. Als je slecht leeft, moet je je schuldig voelen. Ik denk echter dat externe motivatiemiddelen zoals deze, gedoemd zijn te falen. Tegen de beperkingen die ons van buitenaf worden opgelegd, gaan we ons uiteindelijk verzetten, of we raken onze levensvreugde kwijt.’

Ons leven komt er anders uit te zien, zo betoogt de auteur, als we onze wereld duiden middels een ander verhaal. Een verhaal dat de ruimte geeft om helemaal jezelf te zijn. Maar welk verhaal is dat? Aan de hand van fragmenten uit onder andere de films The Lord of the rings, The Matrix Trilogy en op basis van diverse uitspraken van meer of minder bekende theologen laat Klein Haneveld zien dat het hier om Gods Verhaal gaat. Het Verhaal dat wanneer je juist zwak bent, je je kunt laten vullen door Gods kracht. Dat je eigen levensverhaal aan kracht wint, wanneer je je eigen leven verliest om wille van Zijn Koninkrijk. Gods genade wordt in zwakheid volbracht. Deze en meer paradoxale Bijbelse uitingen bespreekt hij. Hij beschrijft de verlangens die mensen hebben, die ze zoeken in andere verhalen: het verlangen naar waarheid, schoonheid en relaties. Deze verlangens komen samen in Het Grote Verhaal, dat van God, dat van de Bijbel. ‘Het Grote Verhaal speelt zich af in ons dagelijks leven, sterker nog: het Grote Verhaal is ons dagelijks leven. Ons optrekken met andere mensen, ons genieten van schoonheid, onze betrokkenheid bij de maatschappij: dat is het koninkrijk van God.’

Het is te prijzen dat Klein Haneveld deze zaken aan de orde stelt middels een inspirerend en helder verhaal. Het kan geen kwaad als er eens even aan de boom van je leven wordt geschud. Als je de christelijke zaak eens even van een andere kant beschouwt. Even afwijkt van de geëffende en vaak platgetreden (kerkelijke) paden. Klein Haneveld vertelt zijn verhaal tegen de achtergrond van Het Verhaal, zoals hij het noemt. Jouw levensverhaal in het licht van Gods Verhaal. Klein Haneveld dwingt niemand zijn visie over te nemen. Hij laat de definitieve antwoorden over aan de lezer.

FullSizeRender(1)