‘Ik hou van onze donderdagavonden. Ze geven me het gevoel dat we ons buiten de tijd bevinden. Het is onze traditie (…)’
Zo opent Blake Crouch, de auteur van deze speculatieve thriller, Dark Matter. Over dat gevoel van het zich buiten de tijd bevinden, handelt dit boek. Crouch heeft een pittige, moeilijk te volgen thriller geschreven. Let wel, het moeilijk te volgen-aspect is een compliment voor de auteur.
De hoofdpersoon, Jason Desson, heeft een gezinnetje: zijn vrouw Daniela en zoon Charlie. Wanneer Jason op een avond nog even ijs gaat halen, verdwijnt hij. Hij ziet een schim, voelt een pistool tegen zich aangedrukt en hoort een stem zeggen: ‘Draai je om.’ Hij wordt meegenomen naar een desolaat industrieterrein, een verlaten gebouw. ‘Ik kijk niet achterom. Ik neem geen afscheid. Het moment gaat ongemerkt voorbij. Het eind van alles wat ik ken, alles waarvan ik hou.’ Jason wordt ingespoten met een verdovingsmiddel door de onbekende persoon. ‘Luister naar me,’ zegt hij. ‘Je zult bang zijn, maar je kunt het jezelf toe-eigenen. Je kunt alles hebben wat je nooit hebt gehad. Het spijt me dat ik je bang moest maken, maar ik moest je hier zien te krijgen. (…) Ik doe dit voor ons allebei.’ Dan valt hij weg.
Vervolgens wordt Jason weer wakker in hoofdstuk 2. Hij voelt dat iemand hem aan de enkels vastpakt. Iemand vraagt hoe hij uit de kubus gekomen is. Vanaf dat moment ontspint zich een waanzinnig, bizar en ‘vul-maar-een-willekeurig-superlatief-in’ verhaal. Met als hamvraag: wil de echte Jason Desson opstaan? Wat is die kubus? Wat speelt zich hier voor de ogen van de verraste lezer af? Niets, maar dan ook niets is wat het lijkt. Op de cover staat niet voor niets: speculatieve thriller. Een nieuw genre is geboren! Blake Crouch, bekend van de tv-serie Wayward Pines en de boeken waarop de serie is gebaseerd, weet van begin tot eind te boeien. Hij toont zich een grootmeester in dit genre dat balanceert op de grens van fantasy, scifi, horror en thriller.
Ik eindig met een treffend citaat dat tegelijk weerspiegelt wat het thema is van dit spannende en speculatieve verhaal, Dark Matter: ‘Het is beangstigend als je bedenkt dat alle gedachten die we hebben, alle keuzes die we maken, zich vertakken naar nieuwe werelden. Vandaag zijn we na de honkbalwedstrijd naar Navy Pier gegaan en daarna naar dit restaurant om te eten. Maar dat is maar een versie van wat er gebeurd is. In een andere realiteit zijn we in plaats daarvan naar een concert van het symfonieorkest gegaan. In weer een andere hebben we een dodelijk ongeluk in Lakeshore Drive gehad en zijn we helemaal nergens geëindigd.’