Zoek het verband: een evangelische presentator die wordt ontvoerd, Spinoza, het ‘Verboden Boek’, een vrouw die wordt gestalkt en de moord op een orthodox christelijke politicus. Even mixen, schudden, laten sudderen en je hebt een dijk van een verhaal: Jeugdzonde. Almar Otten bewijst met zijn derde thriller ,met Lineke Tesinga in de hoofdrol, dat hij een meester is in het bedenken van een haast waanzinnig plot. Nadeel: het is allemaal niet heel geloofwaardig. Voor wie het nog niet weet, Otten is de schrijver van twee andere spannende thrillers: De afstammeling (2012) en Blauw goud (2012). Kijkend naar de mooie voorkant (met dank aan Davy van der Elsken, omslagontwerp) zie je een verbrand document en twee afgebrande lucifers kruiselings (!) over elkaar heen. De symboliek spat ervan af. Alleen de intrigerende voorkant zet de thrillerlezer al in vuur en vlam.

De hoofdpersoon, Lineke, werkend in de Atheneumbibliotheek van Deventer, wordt geconfronteerd met een verdwenen document, een archiefstuk over Spinoza. Kort erop wordt ze gestalkt door een oud-klasgenoot en krijgt ze het enige exemplaar in handen van het ‘Verdwenen Boek’, een godslasterlijk manuscript uit haar middelbare schooltijd, geschreven door een onbekende. Lineke en vriendin Laura gaan op onderzoek uit. Ze stuiten op verschrikkingen en misdaden die geworteld zijn in het verleden van Lineke.

De opbouw van het boek heeft iets apocalyptisch. Het boek is verdeeld in een aantal delen met als titel: Openbaring (1 t/m 6) en het laatste deel: Genade. In een verantwoording en tevens woord van dank geeft Otten aan wat feit en fictie is. Boven de hoofdstukken staat telkens een tijdstip waarop het verhaal zich afspeelt, dit biedt de lezer structuur om het verhaal in de juiste context te kunnen plaatsen. Feit en fictie, heden en verleden wisselen elkaar af, zonder dat het vervelend wordt. Jammer dat de proloog die goed neergezet wordt, niet een duidelijk vervolg krijgt in de rest van het verhaal. Een belangrijke rol is weggelegd voor de joodse filosoof en atheïst Spinoza. Hij vormt uiteindelijk de rode draad door deze deels religieuze, deels historische, deels moderne thriller. Knap dat de lezer een intrigerende kijk in de ziel krijgt van de moordenaar zonder direct te verklappen wie de dader is. Ook staan er mooie citaten van Spinoza in het boek. Jammer dat er soms wat erotisch getinte passages in voorkomen en enkele minder fraaie woorden.