Geef Stefan Hertmans een historische bron en je krijgt een boeiend verhaal waarin fictie en werkelijkheid elkaar raken en versterken. In De bekeerlinge vormen twee documenten het uitgangspunt voor de fictieve geschiedenis van Vigidis Adelaïs. Vigidis groeit op in de hogere kringen van Rouen. Ze wordt verliefd op David, een joodse student, zoon van de opperrabbijn van Narbonne. Een relatie tussen christen en jood is echter een onmogelijkheid. Vigidis moet om met David te trouwen huis, haard en christelijk geloof opgeven. Ze vlucht met David naar zijn familie in Narbonne. Later gaan ze verder naar het dorpje Monieux in de Provence om niet door afgezanten van haar vader gevonden te worden. Hier beleven David en Hamoutal, zoals Vigidis nu heet, een aantal betrekkelijk gelukkige jaren en ze krijgen in die periode drie kinderen.
Een rustig leven is David en Hamoutal echter niet gegund. Aan het eind van de elfde eeuw vindt de eerste kruistocht plaats. De grote stoet kruisvaarders die richting het Heilige Land reist, trekt al moordend en plunderend door Europa. Ze nemen een voorschot op het uitroeien van de vijanden van God en de kerk door joodse gemeenschappen die ze daarbij tegenkomen uit te moorden. De joodse gemeenschap van Monieux blijft niet gespaard.Bij de pogrom die de kruisvaarders aanrichten komen vele dorpelingen, waaronder David, om. De twee oudste kinderen worden door de kruisvaarders ontvoerd. Hamoutal blijft met haar baby achter en radeloos van verdriet besluit ze in ieder geval te proberen haar kinderen te achterhalen. Haar doel is Jeruzalem, maar na een tocht vol ellende belandt ze in Egypte. Daar geeft ze uiteindelijk haar zoektocht op en trouwt met een joodse man.
In Caïro wordt aan het einde van de negentiende eeuw een groot aantal joodse documenten gevonden, waaronder een aanbevelingsbrief. In deze brief wordt een pogrom, waarbij de man van de vrouw die de brief bij zich droeg omkwam, vermeld. Ook staat er een verwijzing naar Narbonne (waar David vandaan kwam en zijn vader opperrabbijn was) in. Daarnaast wordt de weduwe als een tot het joodse geloof bekeerde christen van goede komaf beschreven.
Er is nog een document, namelijk een brief waarin wordt gesproken over een vrouw die in het noorden van Spanje wordt vrijgekocht van de brandstapel. Mogelijk gaat ook dit document over Hamoutal. Hamoutal verlaat namelijk opnieuw huis en haard als ze van haar echtgenoot te horen krijgt dat haar kinderen in leven zijn en zich bij haar ouders in Rouen bevinden. Een omgekeerde zoektocht volgt, waarbij Hamoutal uiteindelijk weer in Monieux terechtkomt.
Hertmans vertelt zijn verhaal op een zeer bijzondere manier: hij reist namelijk Hamoutal achterna. Hij volgt haar in een zelf verzonnen route op haar tocht samen met David naar Narbonne en naar Monieux. Hij reist met haar mee naar Caïro en ten slotte weer terug naar Monieux¸ de plaats waar zich ook een deel van zijn eigen leven afspeelt. Een klein beetje werkelijkheid en veel verbeelding!
De bekeerlinge is een intrigerend verhaal waarin een beeld gegeven wordt van de turbulente laatste decennia van de elfde eeuw. De lotgevallen van een enkeling worden in het bredere kader van de Europese geschiedenis geplaatst. Het verhaal boeit mede door de gedetailleerde beschrijving van de couleur locale waar Hertmans een compliment voor verdient. In De bekeerlinge zijn geloofsovertuiging en identiteit nauw met elkaar verweven. Het is juist het ontbreken van een diepgewortelde overtuiging die Hamoutal van geloof doet veranderen als de omstandigheden daarom vragen, met alle onzekerheden en schuldgevoelens van dien. Hamoutal raakt je in haar innerlijke verscheurdheid waarbij ze uiteindelijk zichzelf helemaal verliest in waanzin. Ook deze ‘Hertmans’ is het lezen dubbel en dwars waard!
‘De vrouw op het perron’ vertelt over een verbijsterende ontmoeting op het station van Delft. Het is alsof Cornelia in de spiegel kijkt en zichzelf ziet staan. Voor ze tot actie over kan gaan, draait de ander zich om en gaat er snel vandoor. Door alle drukte lukt het Cornelia niet om haar in te halen en ze blijft in totale verwarring achter. Dit kan niemand anders zijn dan haar tweelingzus, maar Geesje is toch gestorven toen ze tien dagen oud was? Vanaf dit moment staat het leven van Cornelia in het teken van deze raadselachtige gebeurtenis. Er zijn niet veel aanknopingspunten en de zoektocht lijkt op niets uit te lopen. Levert de gele roos de gehoopte doorbraak? Omdat je als lezer in schuingedrukte fragmenten een oudere zieke dame volgt die gebukt gaat onder gebeurtenissen en herinneringen uit het verleden, is de uiteindelijke ontknoping niet heel erg verrassend.
‘Al twee jaar lang gaf hij zich over aan deze illegale activiteit. Het was een misdaad, daar was hij zich van bewust, maar het schuldgevoel was niet meer dan een flets spook vergeleken bij de oppermachtige nieuwsgierigheid.’ Een postbode die stiekem de post die hij moet bezorgen open stoomt is de hoofdpersoon van dit ontroerende en bizarre verhaal. ‘Liever dan de vaalheid van het werkelijke bestaan had hij zijn innerlijke feuilleton, dat zoveel kleuriger en rijker aan emoties was, en van alle verboden brieven die dit zo opwindende virtuele wereldje vormden, waren er geen die hem teergevoeliger maakten en meer in verrukking brachten dan die van Ségolène.’
Phil Earle heeft een lezenswaardig boek geschreven. Billy (14) is een tehuiskind. Hij zit er al vanaf zijn zesde. Hij verblijft er al 8 lange jaren. Billy is een herrieschopper en een lastpak. De Kolonel, Ronnie, heeft zijn handen vol aan hem en moet vaak rapporten over hem schrijven. Billy zorgt vaak voor onrust in het tehuis en deinst er niet voor terug om zijn vuisten te gebruiken mocht iemand iets doen wat hem niet aanstaat. Hij wordt het liefst met rust gelaten. Zo gebeuren er geen nare dingen, is de redenering van Billy. Wanneer hij zich, na een beoordelingsgesprek in het tehuis, probeert zo goed mogelijk te gedragen blijkt dat er tegen hem is gelogen. Het liefst stort hij in en wil hij zich opnieuw in zijn oude routine begeven. Maar omwille van Louie en Lizzy (9), zijn halfbroertje en halfzusje, blijft Billy, hoe moeilijk het ook voor hem is, sterk. En alsof dat al niet erg genoeg is, komt Billy nog ergens achter. Boosheid en verdriet nemen de overhand, dat flink uit de hand loopt. Zo stapelt het ene probleem zich op na het andere.
Karen Kingsbury heeft al veel boeken geschreven. Ze is bestsellerauteur van de New York Times. Na het succes van de populaire serie over de Baxter family, schreef ze meerdere vervolgseries over de personen die in de boeken over de familie Baxter voorkomen. Uit het oog is het tweede deel van de serie over Bailey Flanigan. Het is een serie, maar de boeken zijn afzonderlijk goed te lezen.